Pinkster toernooi bij Tempo geslaagd!

Zondagochtend tien uur, een stralende morgen! Voorzittert en vieze-voorzittert glimlachten en reden Halsteren tegemoet. Aldaar aangekomen werden alle campingspullen ingeladen en vol goede moed toog dit olijke tweetal  naar Alphen aan den Rijn.

Na enige omzwervingen en sight-seeing Alphen aan den Rijn besloot dit koddige duo om de juiste route te nemen. Om klokslag tien voor een draaide voorzittert de parkeerplaats op van Korfbal Vereniging Tempo. Precies op tijd! Het koppelschieten begon net. Met een verfrissende Mexicaanse alcoholische versnapering in de hand werd er op de eerste koppels geschoten. Het deelnemersveld dunde steeds meer uit en de munitie raakte op. Zo ook de Corona. Een discutabele diskwalificatie maakte een abrupt einde aan het succesvolle toernooi van deze doerakken. Hoe konden zij nu weten dat er niet OP koppels mocht worden geschoten? Dan maar een hapje eten. De barbecue kostte 10 euro per persoon. De schavuiten in spe zochten een mooie barbecue uit. 10 euro is toch geen geld voor zo’n prachtige grill. Ook dit bleek op een misverstand te berusten. Maar gelukkig was er heerlijk eten. Onder het genot van een goudgele rakker kon het vreetfestijn beginnen. In de brandende zon werden de eerste schalen vlees weg gebunkerd. Moeders had gezegd dat je in deze hitte goed moest drinken! De kwajongens namen daarom nog een gerstenat om niet uit te drogen. De sfeer werd steeds gemoedelijker en de belhamels hielden het vochtgehalte goed op peil. Daarna werd er nog lekker van het ondergaande zonnetje genoten alvorens het tijd was voor een feestje. De rakkers die goed op hun gezondheid letten, namen vele bruine boterhammen met kaas in vloeibare vorm tot zich. Moeders zou trots zijn op deze twee omdat ze geen suikerhoudende drankjes tot zich namen. Nee, discipline kon wat dat betreft niet ontzegd worden bij deze knapen! Na vrolijk gedanst te hebben op de muziek was het tijd om de tent op te zoeken. Een ernstige vorm van nachtblindheid of iets wat daar op leek zorgde voor enige vertraging. Onderweg werd er kennis gemaakt met vele scheerlijnen en andere obstakels. Maar de twee hobbits verloren geen moment hun doel uit het oog. De tent was bereikt! Wel vervelend dat het tweetal in alle haast ’s middags vergeten was om een tent op te zetten! Maar vele (lees: vier) handen maken licht werk en tegen de ochtendgloren kon er geslapen worden.